5 mei 2024

Een groene fee….absintalsem

Als je het woord “absint” hoort, is er meteen een beeld dat opdoemt: de bruisende wereld van de kunstschilder Éduard Manet, die sprankelt van creativiteit en verrassing! In 1832 geboren in het hart van Parijs en doorgegroeid tot een meester van de kunst, was Manet een pionier die de grenzen tussen realisme en impressionisme deed vervagen.

In 1859 schilderde hij het legendarische werk “De Absintdrinker“, een meesterwerk doordrenkt met de ziel van zijn tijd. Maar oh, wat een drama! De jury van ‘De Salon’ – een jaarlijkse show waar kunstenaars hun talenten vertoonden aan het grote publiek – wees het schilderij af. Voor velen was ‘De Salon‘ de enige weg naar roem, maar de grillige jury’s veroorzaakten vaak verbijstering en ontgoocheling bij getalenteerde zielen zoals Manet.

Er was een jury die de werken selecteerde. Veel kunstenaars werden door de jury geweigerd wat natuurlijk woede en onbegrip veroorzaakte. Denk maar aan de beroemde James Ensor in Oostende, wiens werk ook geweigerd werd op ‘De Salon’. Hij startte dan maar zelf met een nieuwe beweging ‘Les XX’.

Absint

Alsem is een belangrijk ingrediënt voor het drankje absint dat door Henri-Louis Pernod in 1805 voor het eerst commercieel gebrouwen werd . Men gaf het ook de naam ‘De Groene Fee’ omdat het inspiratie gaf aan de kunstenaars. Helaas, De Groene Fee werkte verslavend, en sleurde heel wat kunstenaars en andere mensen naar de ondergang. Ze werden waanzinnig en kregen hallucinaties door het giftige thujon.

De groene kleur van absint ontstaat doordat de drank wordt bereid met chlorofylkorrels afkomstig van alsem, citroenmelisse, hysop en ereprijs. Een bijzonder ritueel omvat het plaatsen van een suikerklontje op een speciaal lepeltje, waar vervolgens ijskoud water op wordt gedruppeld. Na het roeren wordt het soms zelfs geflambeerd, waardoor het hele proces een waar spektakel wordt.

Wegens verslaving werd deze drank tegen het einde van de 19de eeuw verboden en opnieuw toegelaten in 2005, daar het giftige thujon eruit verwijderd werd.

Enkele beroemde namen die verslaafd waren aan absint: Paul Gauguin, Henri de Toulouse-Lautrec, Charles Baudelaire, Guy de Maupassant, Édouard Manet, Oscar Wilde, Paul Verlaine, Edgar Allan Poe, Van Gogh, en nog vele anderen.

Artemisia absinthium

Absintalsem (Artemisia absinthium) behoort tot de composietenfamilie, ook bekend als Asteracea. Deze plant gedijt op verschillende locaties, waaronder ruderale gebieden in duinen, bermen, ruigtes, spoorwegterreinen, braakliggende gronden, en zelfs op terreinen waar puin of afval vermengd is met de bodem, zoals industrieterreinen. Een opvallend kenmerk van deze plant is de lichtere, grijsblauwe kleur van zijn bladeren.

Kenmerken

Het gaat hier over een overblijvende plant die maximaal 120 cm hoog kan worden. De opstijgende stengels verhouten aan de voet. Ze zijn gegroefd, grijsbehaard en verspreiden een sterke, kruidige geur. De gesteelde bladen zijn aan beide zijden grijsachtig en sterk ingesneden.

Naamgeving

Artemisia is afgeleid van de godin van de jacht en de vruchtbaarheid ‘Artemis‘. Absinthium komt uit het Latijn apsinthion en betekent zoetloos of bitter.

Medicinaal

Laten we het even hebben over de verbluffende kracht van de Artemisia-familie! Deze planten zijn niet alleen fascinerend, maar ook buitengewoon krachtig als het gaat om het ondersteunen van onze spijsvertering en algehele welzijn.

Van oudsher zijn ze gebruikt als bitter tonicum en windafdrijvend middel om onze eetlust te stimuleren en onze maag- en darmfunctie te ondersteunen. En laten we het hebben over die bitterheid – serieus, het is echt ‘brrr’! Maar juist die bitterheid is wat deze planten zo speciaal maakt.
Het spreekwoord luidt: “Bitter in de mond, maakt het hart gezond’. Al moet men dat nu niet meteen letterlijk nemen, toch is het als een wake-up call voor ons spijsverteringsstelsel en lever, waardoor ze in actie komen en ons hele systeem een boost geven.

Maar dat is nog niet alles! Deze planten zijn ook bekend om hun vermogen om ons spijsverteringskanaal te zuiveren van parasieten en gifstoffen, vooral tijdens periodes van koortsachtige ziekten. Dus als het gaat om het ondersteunen van een gezond flora-evenwicht in ons spijsverteringskanaal, zijn deze Artemisia-planten echt de helden waar we op kunnen rekenen!

Gebruik

In de handel zijn er verschillende thees, tincturen en pilletjes op basis van alsem beschikbaar. Het beste is om de moedertinctuur te gebruiken: 3 x 20 à 40 druppels.
Vóór de maaltijd is het stimulerend en ná de maaltijd bevordert het de galwerking.

Pillen: 3 x per dag 1 vóór de maaltijd.

Wijn: 30 gram bladeren op 1 liter zoete witte wijn, een week laten trekken, filteren en 1 soeplepel 2 maal per dag vóór de maaltijden.

In de keuken: gebruik bij schapenvlees en sausen.

Credits

Dit artikel werd aangeleverd door onze mede-redacteur Broeder Yvan Jacques. Waarvoor dank!

Belangrijke waarschuwing

Het gebruik van absintalsem moet correct opgevolgd worden, zo niet is er gevaar voor duizeligheid en hoofdpijn. Hoge dosissen kunnen verlammingsverschijnselen, beven en hallucinaties veroorzaken.
Zoals altijd moet men bij het medicinaal of culinair gebruik van wilde planten altijd voorzichtig zijn. Experimenteren met wilde planten raden we ten stelligste af. Niet gebruiken bij zwangerschap, maag- en darmzweren, kinderen. Er kan allergie zijn op alsem. Eveneens bij maagzuurremmende medicatie niet gebruiken!
Bij medicinaal gebruik altijd een dokter of gehomologeerd fytotherapeut raadplegen.
Lees in dat verband ook onze disclaimer. (Klik hier!