25 maart 2025

Tuinwolfsmelk

DOOR NIC CARSAUW · 25 MAART 2025

Tuinwolfsmelk (Euphorbia peplus) is een eenjarige plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae).
Soorten uit het geslacht wolfsmelk zijn te herkennen aan het witte melksap dat de planten afscheiden als je de stengel doorbreekt of bladen plukt. Tuinwolfsmelk is het hele jaar door te vinden, ook in de winter.

Naamgeving

Wolf wordt hier gebruikt in de betekenis van ‘duivel,’ omdat de duivel soms de gedaante van een wolf zou aannemen. Wolfsmelk heeft te maken met het giftige melksap dat vrijkomt als je de stengels doorbreekt. Het sap heeft een branderig effect.

Euphorbia verwijst naar de geneeskracht van het kruid. Peplus komt van het Griekse peplos(mantel), verwijzend naar de omwindselbladen, die de bloemen als een mantel beschutten.

Vertaling

Engels: Petty Spurge
Frans: Euphorbe omblette, Euphorbe des jardins
Duits: Garten-Wolfsmilch

Voorkomen

Tuinwolfsmelk komt van nature voor in Midden-Europa en het Middellandse Zeegebied en is van daaruit over de hele wereld verspreid. Je vindt de plant onder meer in tuinen, akkers, omgewerkte grond, tegen muren, tussen straatstenen en op begraafplaatsen. Hij komt vaak voor als (on)kruid in moestuinen en bloembedden.

Beschrijving

Tuinwolfsmelk is een kleine, kruidachtige plant die meestal 5 tot 30 cm hoog wordt. De plant heeft een penwortel. De stengel is dun, kaal en rechtopstaand. De stengels zijn vertakt en bevatten een wit, melkachtig sap. Dat sap is giftig en kan huidirritaties veroorzaken. De stengels zijn vaak wat rood aangelopen.

*Melkachtig sap in de stengel van tuinwolfsmelk*

De verspreid staande bladen zijn eivormig tot vrijwel rond, hebben een gave rand en een stompe top. De schutblaadjes zijn eirond.

Bloeiwijze

De bloemen zijn klein en geelgroen, zonder opvallende kroonbladen. Ze vormen schermvormige bloeiwijzen.

Na de bevruchting ontstaat een kluisvrucht. Een kluisvrucht is een vrucht die bij rijpheid uiteenvalt in openspringende deelvruchtjes, die elk meestal één zaadje bevatten.

De zaden zijn bleekgrijs met donkere putjes. De zaden kunnen jarenlang in de bodem overleven en kiemen wanneer de omstandigheden gunstig zijn.

Tuinwolfsmelk in de kruidengeneeskunde

De plant is giftig en kan dus beter niet gebruikt worden. Vroeger werd de plant toegepast bij astma-aanvallen. Het melksap zou ook bloedzuiverend werken.